رابطه عدم فعالیت ورزشی با پوکی استخوان
حفظ سلامتی استخوان ها نیازمند در معرض قرار گیری فشارهای تحمل وزن ورزمی باشد. رژیم متعادل به اضافه ی ورزش تقریباً از سن 10 تا 20 سالگی جهت رشد اسکلتی، تراکم توده استخوانی و افزایش ابعاد استخوان فمور حائز اهمیت می باشد. فعالیت فیزیکی به ویژه فعالیت ورزشی بالا به نظر می رسد که در افزایش چگالی استخوان نقش داشته باشند. عدم ورزش کردن و شیوه زندگی بدون تحرک ممکن است در تحلیل توده استخوانی شرکت داشته باشند، هرچند مهم ترین اثر آن احتمالاً از طریق تراکم ناکافی توده استخوانی می باشد.
در افراد سالمند نحیف برای کاهش مارکرهای التهابی اسکلتی، ورزش مفید محسوب می شود. استرس ناشی از انقباضات ماهیچه ای و نگهداری بدن در یک وضیعت قائم در برابر نیروی جاذبه ی زمین عملکرد استئوبلاست ها را تحریک می کند. استخوان هایی که به صورت مناسب استفاده نمی شوند به سرعت توده از دست می دهند.
عدم تحرک در درجات مختلف یکی از دلایل پوکی استخوان و استئوپروز محسوب می شود. افراد بستری شده، در بستر یا افرادی که نمی توانند آزادانه حرکت کنند به طور شایع تری تحت تأثیر قرار می گیرند. فضانوردانی که در شرایط جاذبه ی صفر فقط چند روز زندگی می کنند تحلیل استخوانی را تجربه می کنند، به ویژه در اندام های تحتانی. ورزش های مناسب یکی از برنامه های روتین روزانه ی آن ها می باشد.