مکمل یاری در کم خونی فقر آهن
درمان اصلی کم خونی فقر آهن، تجویز خوراکی آهن به شکل فروس است. اگرچه بدن هر دو شکل فریک و فروس را مصرف می کند اما فروس احیا شده در روده بهتر جذب می شود. در دوز 30 میلی گرم، جذب آهن فروس 3 برابر بیشتر از همان مقدار فریک است، آهن شلاته شده در ترکیب با آمینواسیدها، زیست دسترسی بیشتری نسبت به آهن غیرشلاته دارد. آهن شلاته کم تر تحت تأثیر فیتات، اگزالات، فسفات و کلسیم (مهارکننده جذب آهن) قرار می گیرد. آهن شلاته ناراحتی گوارشی کم تری نسبت به آهن المنتال ایجاد می کند چون وقتی به داخل سلول های مخاطی جذب می شود، به دوزهای کمتری احتیاج دارد.
آهن با معده ی خالی بهتر جذب می شود، اما در این صورت باعث تحریک معدی می شود. عوارض جانبی گوارشی شامل تهوع، ناراحتی اپی گاستر، احساس کشیدگی در ناحیه شکم، سوزش سردل، اسهال یا یبوست می باشد. در صورت بروز این عوارض، به بیمار گفته می شود که آهن را به جای مصرف با معده خالی، با وعده غذایی مصرف کند، اما این کار قابلیت جذب آن را به شدت کاهش می دهد. تحریک معده نتیجه مستقیم مقادیر زیادی آهن فروس آزاد در معده است.
متخصصین معمولاً برای درمان کمبود آهن، آهن خوراکی را به مدت 3 ماه، 3 بار در روز تجویز می کنند. بسته به شدت کم خونی و تحمل بیمار، دوز روزانه ی آهن معدنی باید 50-100 میلی برای بزرگسالان و 4-6 میلی گرم به ازای کیلوگرم وزن برای کودکان باشد. اسیدآسکوربیک به دلیل توانایی نگهداری آهن در حالت احیا شده، به میزان زیادی هم جذب آهن و هم تحریک معدی را افزایش می دهد.
جذب 10-20 میلی گرم آهن در روز، تولید گلبول های قرمز را 3 مرتبه بیشتر از معمول افزایش می دهد. افزایش تعداد گلبول های قرمز جوان، در 2-3 روز پس از تجویز آهن دیده می شود اما افراد مبتلا، ممکن است بهبود عینی در خلق و خو و اشتها را زودتر گزارش دهند. سطح هموگلوبین تا 4 روز درمان شروع به افزایش می کند. آهن درمانی، حتی در صورت رسیدن هموگلوبین به سطح نرمال، باید به منظور اشباع ذخائر، به مدت 4-5 ماه ادامه می یابد.
علاوه بر مکمل یاری آهن، باید به مقدار آهن قابل جذب مصرف شده توجه کرد. یک منبع خوب آهن حاوی مقدار قابل توجهی آهن نسبت به محتوای کالری است و حداقل 10 درصد RDA آهن را تأمین می کند. جگر، کلیه، گوشت گاو، میوه ها خشک، نخودها، لوبیاهای خشک، آجیل، سبزیجات برگ سبز، نان و غلات کامل غنی شده، غلات صبحانه و شکلات بار در ردیف غذاهایی هستند که بیشترین محتوی آهن را دارند. تخمین زده می شود که روزانه باید 1/8 میلی گرم آهن جذب تا احتیاجات 80-90 درصد زنان بالغ و دختران و پسران تأمین شود.