اگر شما با مصرف غذاهاى چرب و مخصوصاً فست فود و غذاهاى سرخ كردنى دچار جوش مى شويد، بايد بدانيد بين اين دو واقعا ارتباط وجود دارد و در اين مقاله نتايج مطالعات را بررسى مى كنيم.
اگر مواد غذايي با شاخص گلايسمى بالا، زياد استفاده مى كنيد، بايد بدانيد كه اين خوراكى ها باعث افزايش سريع قندخون شما مى شوند. مواد غذايى با شاخص گلايسمى بالا مانند نان سفيد، شيره ذرت، برنجك، چيپس سيب زمينى، سيب زمينى سرخ كرده، دونات و ساير شيرينى ها، نوشيدنى ها حاوى شكر و برنج سفيد.
نتايج تعدادى از مطالعات نشان مى دهد كه پيروى از يك رژيم با شاخص گلايسمى پايين، منجر به كاهش بروز آكنه و حتى بهبودى جوش ها مى شود. مواد غذايى با شاخص گلايسمى پايين مانند سبزيجات تازه، برخى ميوه ها تازه، حبوبات و بلغور كامل جو.
نتايج شروع رژيم با شاخص گلايسمى پايين در افراد در برخى مطالعات به شرح زير است:
– در مطالعه ايى بر روى ۲۲۵۸ بيمار در آمريكا شروع اين رژيم منجر به كاهش وزن و همچنين كاهش بروز جوش شد، ۸۷ درصد بيماران گزارش دادند كه جوش هايشان كمتر شده و ۹۱ درصد اعلام كردند كه نياز كمترى به مصرف داروهاى درمان آكنه داشتند.
– در مطالعه ديگرى در استراليا بر روى ۴۳ مرد ۱۵ تا ۲۵ سال كه در گروه رژيم عادى قبلي خود و رژيم با شاخص گلايسمى پايين پيروى به مدت ۱۲ هفته پيروى مى كردند، بعد از پايان دوره، افرادى كه رژيم با شاخص گلايسمى پايين داشتند به طور معنى دار ميزان بروز جوش كمتر از افراد با رژيم عادى بود.
– در يك مطالعه بر روى ۳۲ مرد كره ايى با سن ۲۰ تا ۲۷ سال پيروى در دوره رژيم عادى قبلي و رژيم با شاخص گلايسمى پايين به مدت ١٠ هفته منجر به كاهش معنى دار با رژيم با شاخص گلايسمى پايين شد.
– در يك مطالعه در تركيه بر روي بيماران مبتلا به آكنه به مدت ٧ روز يادآمد غذايى گرفته شد. افرادى كه آكنه شديدترى داشتند رژيم با شاخص گلايسمى بالاترى داشتند.
دانشمندان بر اين باور كه پيروى از يك رژيم با شاخص گلايسمى پايين به علت مهار پيك قندخون مى تواند به كاهش آكنه كمك كند. زمانى كه قندخون شما بالا مى رود منجر به التهاب در كل بدن شما مى شود. اين نوسانات قندخون همچنين باعث توليد بيشتر سبوم (مواد روغنى پوست) مى شود. التهاب و سبوم هر دو باعث بروز آكنه مى شوند.
با اين حال با وجود نتايج اين مطالعات، در برخى مطالعات هيچ ارتباطى بين رژيم با شاخص گلايسمى بالا و آكنه وجود ندارد. مطالعات بيشترى براى اثبات اين موضوع نياز است.
با وجود اينكه شير ساده يك نوشيدنى با شاخص گلايسمى پايين است، در برخى مطالعات حدس زده مى شود كه شير گاو با افزايش بروز آكنه مرتبط است. در اين مطالعات انواع شير گاو (كامل، كم چرب و پرچرب) با بروز جوش ارتباط داشت. نتايج مطالعات به شرح زير است :
– در يك مطالعه در آمريكا بروى ۴۷۳۵۵ زن بالغ كه از آن ها خواسته شد، گزارش تغذيه دوره دبيرستان خود را تكميل كنند. فقط شير گاو با بروز آكنه مرتبط بود. زنانى كه بيشتر از دو ليوان در روز شيركامل مصرف مى كردند ۴۴ درصد بيشتر از ساير افراد جوش مى زدند.
-در مطالعه ايى بر روى ۶۰۹۴ دختر آمريكايى ۹ تا ۱۵ سال تكميل پرسشنامه رژيم غذايى درازمدت با فاصله زمانى يكسال انجام شد، گزارش شد كه دخترانى كه شير گاو (كامل، كم چرب و پرچرب) بيشترى مصرف مى كردند، بيشتر جوش مى زدند. کد تخفیف رژیم 30 درصد : TWZJ7JBQ
-در مطالعه ايى بر روى ۴۲۷۳ پسر آمريكايى ۹ تا ۱۵ سال تكميل پرسشنامه رژيم غذايى درازمدت با فاصله زمانى يكسال انجام شد، گزارش شد كه پسرانى كه شير كامل گاو بيشترى مصرف مى كردند، بيشتر جوش مى زدند.
– در مطالعه ايى در ايتاليا بر روى ۲۰۵ بيمار ۱۰ تا ۲۴ سال ، كه براى درمان جوش متوسط تا حاد زير نظر متخصص پوست بودند و ۳۵۸ بيمار با محدوده سنى مشابه كه براى ساير مشكلات پوستى (با كمي يا بدون آكنه) زير نظر بودند، مواد غذايى مصرفى آن ها سوال پرسيده شد. بيماران با آكنه شديدتر به طور معنى دار شير گاو بيشترى نسبت به افرادى كه جوش نداشتند مصرف مى كردند.
– در مطالعه ايى بر روى ٨٨ بيمار در مالزى با سن ١٨ تا ٣٠ سال، كه براى سه روز برسشنامه غذايى پر كردند. نيمى از بيماران با آكنه (٨٨نفر) و نيمى ديگر بدون آكنه (٨٨نفر) بودند. بيمارانى كه جوش داشتند شير گاو بيشتر و مواد غذايى با شاخص گلايسمى بالاترى استفاده مى كردند نسبت به بيمارانى كه جوش نداشتند.
علت اينكه چرا شير گاو باعث بروز يا شديد شدن آكنه مى شود هنوز مشخص نيست. يك تئورى وجود دارد كه هورمون ها موجود در شير باعث التهاب در بدن مى شوند و التهاب منجر به پرشدن منافذ پوست و بروز جوش مى شود. با اين حال اثبات رابطه مصرف شير با بروز آكنه نياز به مطالعات بيشترى دارد.
هيچ ارتباطى بين مصرف ماست و پنير با افزايش بروز آكنه وجود ندارد
اگرچه مصرف شير بروز جوش را بيشتر مى كند، اما در هيچ مطالعه ايى هيچ ارتباطى بين مصرف ساير محصولات لبنى مانند پنير و ماست وجود ندارد.
اگرچه مطالعات بيشترى براي اثبات ارتباط مواد غذايى با جوش نياز است اما با اين حال توجه به رژيم غذايى خود و مواد تحريك كننده براى پوست شما مى توانند به شما كمك كند كه رژيم غذايى مناسبترى داشته باشيد. در نهايت اگر مبتلا به آكنه هستيد پيروى از توصيه ها پزشك متخصص پوست شما بهترين روش براى كنترل جوش هاى شماست و رژيم غذايى به تنهايي نمي تواند جايگزين درمان شما شود.
رفرنس :
Adebamowo CA, Spiegelman D, et al. “High school dietary dairy intake and teenage acne.” J Am Acad Dermatol. 2005;52(2):207-14
Adebamowo CA, Spiegelman D, et al. “Milk consumption and acne in adolescent girls.” Dermatol Online J. 2006;12(4):1
Adebamowo CA, Spiegelman D, et al. “Milk consumption and acne in teenaged boys.” J Am Acad Dermatol. 2008;58(5):787-93
American Academy of Dermatology. “Growing evidence suggests possible link between diet and acne.” News release issued February 2013
Cerman AA, Aktaş E, et al. “Dietary glycemic factors, insulin resistance, and adiponectin levels in acne vulgaris.” J Am Acad Dermatol. 2016;75(1):155-62
Ismail NH, Manaf ZA, et al. “High glycemic load diet, milk and ice cream consumption are related to acne vulgaris in Malaysian young adults: a case control study.” BMC Dermatol. 2012;12:13
Khanna R, Shifrin N, et al. “Diet and Dermatology: Google Search Results for Acne, Psoriasis, and Eczema.” Cutis. 2018 July;102(1):44-8
Kwon HH, Yoon JY, et al. “Clinical and histological effect of a low glycaemic load diet in treatment of acne vulgaris in Korean patients: a randomized, controlled trial.” Acta Derm Venereol. 2012;92(3):241-6
Rouhani P, Berman B, et al. “Poster 706: Acne improves with a popular, low glycemic diet from South Beach.” J Am Acad Dermatol. 2009;60(3, suppl 1):AB14
Smith RN, Mann NJ, et al. “The effect of a high-protein, low glycemic–load diet versus a conventional, high glycemic–load diet on biochemical parameters associated with acne vulgaris: A randomized, investigator-masked, controlled trial.” J Am Acad Dermatol. 2007;57(2):247-56
Zaenglein AL, Pathy AL, et al. “Guidelines of care for the management of acne vulgaris.” J Am Acad Dermatol. 2016;74:945-73